Warre Mulder

De hond is
een verstekeling

Ga maar eens aan de slag met zeshonderd kilo klei om daarin de vorm van een liggende hond te boetseren. Dat is, mag je wel zeggen, fysiek werk. Warre Mulder heeft het er nog warm van. ,,Het was een ontdekkingstocht”, zegt hij, ,,ik heb er met een plank tegenaan moeten slaan om er de goede vormen in te krijgen.”

Nu drijft de hond in de ronde vijver van het Molenwaterpark in een mand met een diameter van 1,80 meter. Er liggen appels in de mand. ‘Stowaway Nehalennia’s dog’ – ‘Verstekeling Nehalennia’s hond’ – heet de installatie. Hond, mand, appels: we kennen de bij Domburg en Colijnsplaat opgedoken altaren van de inheemse godin Nehalennia. Als beschermheilige werd ze in de Romeinse tijd vaak afgebeeld met een mand met fruit op haar schoot en een hond aan haar voeten. Handelaren schonken de altaren na een veilige overtocht naar Engeland aan de aan haar gewijde tempel. Dat was in de tweede en derde eeuw na Christus. Warre Mulder: ,,De hond staat symbool voor trouw. Je kunt ook denken aan de volgzame burger die vertrouwen heeft in de overheid. De mand met appels staat voor rijkdom. De hond ligt in mijn installatie een beetje als een verstekeling tussen de appels. Alsof er een ramp is gebeurd, het dier heeft zich op het vlot kunnen redden. Ik heb er voor mij betekenisvolle elementen aan toegevoegd, zoals het kaartenhuis dat je achter de hond ziet.”

Hoe hij op het idee voor zijn installatie kwam: ,,Ik had de altaarstukken van Nehalennia gezien in het Zeeuws Museum. Het is droevig dat een beschermheilige voor zeelieden zelf onder water is verdwenen. Dat is toch de Zeeuwse geschiedenis, onder water, boven water. Vanuit die gedachte ben ik vertrokken. Het thema van Façade is ‘vrijwaring van vrees’, dat je als burger angstloos voor het water kunt leven. Dat vond ik een goed onderwerp. Toen ik in 2015 met mijn gezin vanuit Antwerpen verhuisde naar Zeeuws-Vlaanderen – Hengstdijk – kreeg ik van veel Belgen te horen: ‘als het daar maar niet gaat overstromen’. Die angst hangt ons boven het hoofd en dan kom je uit bij Nehalennia. Want zie, de meeste mensen vertrouwen op de overheid met alle deltaplannen, en toch, vorig jaar waren er de overstromingen in Limburg en Wallonië.”

De ouders van Warre Mulder zijn Nederlanders die in de jaren zeventig in Antwerpen terecht kwamen. Warre werd geboren in Borgerhout. Nu woont hij, net als zijn ouders, in Zeeuws-Vlaanderen. Een Nederlandse Belg? Een Belgische Nederlander? ,,Maakt niet uit”, zegt hij. ,,Inmiddels voel ik me hier in Zeeuws-Vlaanderen thuis. Het oude dorpsschooltje waarin we wonen en de omgeving zijn inspirerend.” Als kunstenaar werkt hij veel in hout en keramiek. Hij maakt kleurrijke beelden die uit een absurde wereld afkomstig lijken: fabelwezens, mensbeelden, dieren, planten of objecten. Het zijn hybride sculpturen die iets kunnen hebben van archetypes, voorouderbeelden, wachters of boodschappers.

Omdat hij niet veel werken voor in de openbare ruimte had gemaakt, was de opdracht voor Façade een uitdaging. Het hele object is gemaakt van kunststof die in de mal van siliconen werd gegoten. De buitenste laag is transparant. Warre Mulder: ,,Met opzet doorzichtig. Hier bij Walsoorden is er een strand waar veel materiaal aanspoelt: oesterschelpen, scherven en complete bakstenen. Dat materiaal heb ik in de buitenste laag mee gegoten. Met die fossieltjes en stenen in de rand heeft het beeld een marmerachtige of granietachtige uitstraling. Anders dan een altaar van Nehalennia, maar wel in die sfeer. Ik ben niet tevreden met alleen het uitbeelden van een idee. Daarom heb ik geen realistische hond gemaakt. Het is een hond die echt uit míjn handen komt.”